Bijna de helft van de vrijgelaten veroordeelden belandt opnieuw in de gevangenis.
Meer dan vier op de tien veroordeelden die vrijkomen uit de gevangenis, vliegen later opnieuw achter de tralies. Dat blijkt op basis van een onderzoek dat het NICC voerde naar wederopsluiting (‘detentierecidive’) in België. België is een van de laatste West-Europese landen die nog niet over dit soort cijfers beschikte. Uit de cijfers blijkt dat de Belgische bevindingen niet wezenlijk verschillen van de resultaten in onze buurlanden.
Wederopsluiting (of ‘detentierecidive’) betekent dat een veroordeelde opnieuw in de gevangenis belandt nadat hij is vrijgekomen. Naast het aantal veroordeelden dat opnieuw achter de tralies belandt, onderzocht het NICC ook hoe snel een veroordeelde dan gemiddeld terug achter de tralies vliegt en hoe vaak dat gebeurt.
De onderzoekers volgden tot midden 2011 alle gedetineerden op die werden vrijgelaten tussen 1 januari 2003 en 31 december 2005. In het totaal waren er tijdens deze periode 46.789 vrijlatingen. Het ging hierbij om 39450 personen waarvan 14754 veroordeelden.
Meerderheid wederopgesloten veroordeelden hervalt binnen de twee jaar
Uit het onderzoek blijkt dat 44,1% van de veroordeelden die in deze periode vrijkwamen, opnieuw in de gevangenis belandt. Voor meer dan de helft van de wederopgesloten veroordeelden gebeurde dit binnen de twee jaar.
Bovendien blijkt dat deze wederopsluiting meestal geen eenmalige uitschuiver is. De helft van wederopgesloten veroordeelden belandt nadien minstens twee keer opnieuw in de gevangenis. Wel is het zo dat de helft van alle wederopgesloten veroordeelden voor een relatief korte periode opnieuw werd opgesloten, tot max. 1 jaar detentie.
Tot slot stelden de onderzoekers vast dat een aantal factoren de kans op detentierecidive deden toenemen. Zo belanden mannen vaker opnieuw in de gevangenis dan vrouwen, hebben jongeren tussen 16 en 20 jaar 4x zoveel kans als 60-plussers om opnieuw tegen de lamp te lopen en hervallen veroordeelden die een relatief lichte gevangenisstraf hadden vaker dan diegenen met een straf van meer dan 10 jaar.
Opvallend is wel dat personen die in beperkte detentie zaten of een straf uitzaten onder elektronisch toezicht minder kans maken om daarna opnieuw in de gevangenis te belanden. Mensen onder elektronisch toezicht hadden zelfs maar half zo’n grote kans.
